Bij het uitvoeren van een vochtdiagnose bij opstijgend vocht zullen landmeters meestal een elektronische vochtmeter gebruiken om de hoeveelheid vocht te meten die aanwezig is in materialen in een gebouw.
Elektronische vochtmeters zijn zeer nuttig voor de vochtdiagnose, omdat ze geen schade veroorzaken aan de materialen die worden geanalyseerd.

De meeste elektronische vochtmeters zijn gekalibreerd om te worden gebruikt voor het meten van vocht in hout. Omdat het meeste hout dat voor hout wordt gebruikt zeer vergelijkbaar is, moeten de vochtmetingen voor verschillende houtsoorten waarvoor de meter is gekalibreerd, nog steeds vrij nauwkeurig zijn.

Wanneer de meter wordt gebruikt, zal de meter de resultaten van de analyse weergeven in een percentage, dat het houtvochtgehalte (WMC) weergeeft. Wanneer het hout echter zijn verzadigingspunt bereikt (bij 30% WMC), worden de elektronische vochtmeters zeer gevoelig en zullen de metingen niet meer betrouwbaar zijn. Bij het verzadigingspunt is er echter al een risico op natrot, zodat het exacte WMC op dit punt niet meer relevant is.

Elektronische vochtmeters die zijn gekalibreerd voor hout kunnen ook worden gebruikt op andere materialen, maar dan alleen om het verschil in vochtgehalte tussen verschillende delen van het gebouw te analyseren. De eigenlijke kwantitatieve uitlezing heeft geen echte betekenis op andere materialen dan hout. Dergelijke uitlezingen worden alleen gebruikt voor vochtprofielen.